مریوان در یک نگاه

مردی مرغ چکاوکی را به دام انداخت و خواست که او را بخورد . چکاوک که خود را اسیرمرد دید گفت ای بزرگوار تو در زندگی ات این همه مرغ و خروس و گاو و گوسفند خورده ای و از خوردن آن زبان بسته ها هرگز سیر نشده ای و از خوردن من هم سیر نخواهی شد.
پس مرا آزاد کن تا به جای آن سه پند به تو بدهم که در زندگی ات به دردتبخورند و با به کار گیری آنها نیکبخت شوی.
اولین پند این است که هرگز سخن محال را باور نکن .

مرد که از شنیدن اولین پند خشنود شده بود چکاوک را رها کرد و چکاوک بر سر دیوار نشست
و گفت پند دیگر اینکه هرگز بر گذشته غم نخور و بر آنچه از دست داده ای حسرت نخور.

سپس ادامه داد . اما در بدن من مرواریدی گرد و گرانبها وجود داشت به وزن 300 گرم
که با آزاد کردن من بخت خود و سعادت فرزندانت را بر باد دادی زیرا مانند آن در عالم وجود ندارد.

مرد از شنیدن این سخن از حسرت و ناراحتی به خود پیچید و شیون کرد .
چکاوک که حال او را دید گفت مگر نگفتم بر گذشته غم نخور و حسرت چیزی را که از دست دادی نخور ؟
و مگر نگفتم حرف محال را باور مکن من 100 گرم هم نیستم چگونه مرواریدی 300 گرمی در بدن ما جا می گیرد؟

مرد که به خودش آمده بود، خوشحال شد که چکاوک دروغ گفته و پرسید خوب پند سومت چیست؟

چکاوک گفت: با آن دو پند چه کردی که سومی را به تو بدهم؟!!!

​برای مشاهده و دانلود فیلمی در این خصوص روی عکسهای زیر کلیک نمایید

گیوه یا کلاش، میان زاگرس نشینان قدمتی هزار ساله دارد اگر چه برای تولید گیوه تاریخ دقیق و مدونی وجود ندارد اما بدون شک جزء اولین پاپوش های سنتی بشر است که انسان مبتکر دوران های گذشته با بهره گیری از مواد اولیه فراوان و ارزان قیمت طبیعی در دسترس و ذوق سرشار خویش اقدام به تولید دستی آن نموده است.

انسان های هوشمند در گذشته توانسته اند با تولید گیوه ،کفشی عرضه کنند که توان مقابله با گذرگاههای صعب العبور منطقه زاگرس را داشته باشد و تاب مقاومت در مناطق کوهستانی و سنگلاخی را آورده و در عین حال سبک و راحت باشد.

زادگاه اصلی کلاش را منطقه اورامانات می دانند ولی گستره این مصنوع بشری منطقه کوهستانی کردستان و کرمانشاه است.

گذرگاه های صعب العبور، کم بودن راههای ارتباطی ماشین رو، نوع معیشت مبتنی بر دامداری و کشاورزی، ضرورت تحرکت فراوان در فصول بهار و تابستان و پاییز که فصل های کار هستند، پا افزاری را می طلبد که سبک، راحت و مقام، خنک و در عین حال ارزان باشد و امکانات آن در خود منطقه شهری و عشایری و روستایی موجود و اهالی خود قادر به تولید آن باشند که این همه در تولید گیوه لحاظ شده است.

از مزایای این پای افزار می توان به سبک، طبیعی بودن تمامی مواد آن به شکلی که بعد از استهلاک جذب طبیعت می گردد، مقاوم بودن نسبت به کفش های معمولی، چون هر لنگه ی آن چپ و راست ندارد استهلاک به یک اندازه است و دوام آن را بالاتر می برد، چون از الیاف سلولوزی است ، جذب رطوبت آن زیاد است و پا در آن بو نمی گیرد، در دسترس بودن مواد ساخت آن در منطقه، ساخت و تولید کلاش در حداقل مکان موجود و با سرمایه گذاری بسیار اندک ممکن است.

این پای افزار زیبا و شکیل است و تولید آن باعث اشتغال می گردد.

گیوه زیرپارچه ای یا همان کلاش، در کردستان مخصوصاً اورامانات گیوه کشی و تولید گیوه زیره پارچه ای مرسوم است و کلاش های حجیج و نودشه (از روستاهای استان کرمانشاه در منطقه اورامانات) که از مراکز قدیمی و مهم تولید این نوع گیوه است بسیار معرف هستند.

کار گیوه کشی در دو مرحله کارگاهی و خانگی انجام می شود.

زیره گیوه کفه ایی پارچه ای است که طی مراحل مختلفی تهیه می شود بدلیل دشواری کار در مراحل مختلف این حرفه خاص مردان است و زنان هیچ نقشی در تهیه آن ندارند.

در کارگاههای آموزشی صنایع دستی کردستان، کار آموزان مرد در این دوره ها نحوه ساخت زیره را بطور کامل فرا می گیرند.

بعد از فراگیری اعمال مربوط به زیره گیوه در مغازه ها و با ابزارهای گوناگون و همیشه بدست مردان انجام می گیرد و کلاً مربوط به تخت گیوه است و به علت اینکه ساختن زیر گیوه مستلزم نیروی زیاد است و یک کار فنی و تخصصی و سنگین است فقط توسط مردان انجام می گیرد.

عملیات خانگی بر روی رویه توسط زنان و مردان انجام می گیرد و ابزار آن فقط یک سوزن است.